Archief

Verslag van de medewerking van Musica Cordis op 9 februari 2014 aan de mis in de Onze-Lieve-Vrouwenkerk te Vilvoorde.

Zeeland had die ochtend een uitgelezen contingent zingende zonen en dochters onze richting uitgestuurd. Het vocaal ensemble ‘Musica Cordis’ heeft al enkele jaren ruim haar muzikale sporen verdiend. Zij zongen de de 12-stemmige mis “Laetatus sum” van da Vittoria en nog enkele gezangen daarnaast.
Toen de eerste klanken van ‘Jesu rex admirabilis’ opstegen vanuit het fraaie, barokke kerkgestoelte, leek het dan ook alsof die muziek altijd al had gewoond in deze sacrale ruimte.
Latijnse liturgie saai en somber? Niet vandaag. Een aandachtig oor bemerkte af en toe zelfs muzikale glimlachjes waarop zowel de componist als de uitvoerders het publiek wilden vergasten. De muziek klonk nooit steriel en zette mij integendeel af en toe aan tot mijmering en bezinning.
Na het wegsterven van ‘Cantate Domino’ kreeg ‘Musica Cordis’ in elk geval een verdiend en lang applaus waarna we het gezelschap begeleidden tot aan het Parochiehuis waar hen een bescheiden edoch overheerlijk cake-buffet toelachte. Ik schrijf ‘overheerlijk’ want alleen dat superlatief kan verklaren waarom het goedlachse Zeeuwse ensemble ons op het einde – behalve blije afscheidsgebaren – enkel nog wat cakekruimels overliet.
Af en toe wisselden de zangers van positie maar zelfs dan kregen dissonanten nooit de kans om zich te roeren en de zang bleef altijd het ruime kerkschip in vloeien: zacht maar nooit dof, helder maar nooit te krachtig.
Een blij gevoel overheerste. Laetatus sum! Fijne mensen, verfijnd zingen. Ja, de Zeeuwen hebben ons heel wat geschonken die ochtend. Dank u! Uit ons hart!